Του φευγιού πικρά επτάστιχα

Φεύγα,

με το τραγούδισμα του γλάρου

στα χείλη,

δίχως μελωδική γραμμή,

με πόνο μόνο,

δίχως νοσταλγία,

δίχως έρωτα…

Φεύγα,

ένα νησί ερωτευμένο,

με τους αφρούς του πελάου

και τους ορίζοντες του ταξιδιού,

δεν χωρά σε ημίμετρα

και ξεχασμένες υποσχέσεις,

ενός φυγά…

Φεύγα,

του ταξιδιού σου ο δρόμος

ένα καράβι προσμένει,

παιχνίδια να κάμει

και ξομολογήσεις καημού

στο βρεμένο σήμαντρο

της αυλόπορτας…

Φεύγα,

θα σε πιστέψει η αυγή;

Τόσες πολλές αλήθειες

να πνίξουν ένα ψέμα;

Μες των ματιών το ιρίδισμα

γεννιούνται αμφιβολίες

ανεπιθύμητες…

Φεύγα,

με το χαμόγελο στα χείλη,

και μη λοξοδρομήσεις.

Μες τα περάσματα του νου

κρύβει σπαθιά η θλίψη

και σου ’χει φυλαγμένα ο χρόνος

χαράς αντίδωρα…

Φεύγα,

μα έχε το νου σου στο φευγιό

παραμονεύουν μοχθηρές

η Χάρυβδη κι η Σκύλλα,

δεμένος στο κατάρτι σου

άκουσες τις Σειρήνες,

και τις πίστεψες…

Φεύγα,

αμετανόητος ταξιδευτής,

στης απουσίας το πηλίκο

και στης ουσίας το ανάθεμα.

Δε θέλει παρακάλια ο έρωτας

μόνο γυμνές αλήθειες

και χρώματα…

Φεύγα,

σαν ίσκιος που φτερούγισε

φιλώντας το τρεμάμενο βλέφαρο

μιας κόρης που ξεψύχησε

σε μονό κρεβάτι,

γυμνή μέσα στα ρόδα,

μια πεταλούδα αθώα…

Φεύγα,

δεν ήσουνα ποτέ εδώ…

ίσως ανοίξουν μέσα σου

τα μάτια του εξαγνισμού

κι έτσι θα καταλάβεις

πως η ζωή δε κτίζεται

πάνω σε προσδοκίες…

Φεύγα,

ανένδοτος μείνε,

σε μέτωπο πολέμου άνθισαν

οι εαρινές εγκαταλείψεις

και το φευγιό του ειδυλλίου.

Όποιος σαν κλέφτης φεύγει,

κάποιο απόγευμα επιστρέφει…

από τη συλλογή

~ Αποπροσανατολισμένος χρόνος ~ https://saiti.gr/product/apoprosanatolismenos-chronos/

εικόνα πηγή www.pillowfights.gr

Related Posts :