Άλφα Κενταύρου

Τίναξε η σκέψη της λύρας

τα κουρδίσματα τα μελωδικά

και πιάστηκε να μαλώνει

με τα φαρμάκια του έρωτα,

τα γλυκοστάλακτα.

Πα σε βωμούς πυρακτωμένους

σιγοκαίει το νυχτολούλουδο

και ευωδιάζει στ' άκουσμα

της ηδονικής φωνής της Αφροδίτης

που τα αιθέρια λόγια της

κρατάνε το ρυθμό

και ψάλλουν αηδόνια,

της Αρμονίας οι κοπέλες οι ροδοδάκτυλες.

Στης Ανδρομέδας τα περάσματα,

εκεί που πλάθονται τα παραμύθια τα μεθυστικά

και μοσχοβολούν οι ψυχές από τον πόθο

για μελλούμενους καιρούς ανέμελους.

Εκεί που ο τοξοβόλος σαν άνεμος

χυμάει φυσομανώντας,

λυγάει τις ιτιές και τις βελανιδιές

τις σέρνει σε χορό,

με το μαγευτικό τραγούδι του.

Λάμπει η σελήνη η χρυσοφώτεινη

και αρπάζει το λαούτο

για να μοιράσει βάσανα,

στα αλμυρά πελάγη και στις χώρες