Κυριακή, Δεκεμβρίου 29, 2013

Τα αρώματα μιας μοναξιάς


Αποτέλεσμα εικόνας για ΜΟΝΑΞΙΑ
Σαράκι αρρωστημένο αυτό το κάτι που μέσα σου σαπίζει,
πληγές αλατισμένες, φιλέματα δίχως έλεος οι εμπειρίες
που σου χάρισαν τα μάτια της θλίψης.
Αναστολές τυραννικά ρημάζουν,
την πονεμένη σου, από την κοσμική ηθική, φαντασία,
θανατερές καταδύσεις σε σπασμένες εικόνες
και στα γυμνά σου κόκαλα.
Άδειο το φιλί, μια ύποπτη προσέγγιση πικρόχαρη
και μια προσπάθεια μουγκή.
Πως να υποτάξεις της έξαψης την αλλοφροσύνη
σε φτιασιδωμένα όνειρα;
Επαληθεύεται ο όλεθρος και μένεις μόνος,
μες τα ημίμετρα,
να κυλιέσαι από μοναξιά σε μοναξιά,
να τρέμεις με μιαν αθέατη απόγνωση,
για την ανταπόκριση που κρεμάστηκε
στο χάρτινο ταβάνι του κουκλόσπιτου.
Μένεις να καταριέσαι όσους χάθηκαν νωρίς,
πριν την ώρα του κατακλυσμού,
συντετριμμένος και εξουθενωμένος αγύρτης.
Έκτισες καημένε, του παραδείσου σου τις θύρες,
σφραγισμένες
και όσοι δεν γνώρισαν του πυρετού,
την ασφυχτική τρυφερότητα,
δεν μπόρεσαν να μπουν
και έμειναν να περιδιαβαίνουν
στης κόλασης σου τα καλντερίμια τα αχειροποίητα.
Ξερίζωσε ο καιρός το πνεύμα σου
και πάλι το ρίζωσε στα ανάκλιντρα τα βραχωμένα,
εκεί που σωπαίνουν οι απελπισμένοι
και που ο φόβος ψάχνει να φορέσει
μες σε χιλιάδες προσωπεία το ιδανικό.
Ξένες φωτιές που τρεμουλιάζουν από τις θύμησες
και από της επιθυμίας την καρτεριά για τρυφερότητα.
Δεν θα καρπίσουν οι σπόροι στα ρημάγματα
μήτε τα γελασμένα λόγια θα φανερωθούν
μήτε οι αγκαλιές οι ανθοστολισμένες.
Γέρασες να περιμένεις το ιοφόρο βλέμμα της λήθης
και σκιάχτηκες πια από του παραπόνου τα φιλέματα.



Σιγάλας Μακάριος
από την ποιητική συλλογή

Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 06, 2013

Τσού ρε Λάκη…


γράφει ο wishmaster
Ποσοστά γύρω στο 60% και βάλε επιτυγχάνει εδώ και χρόνια στις εκπομπές του ο Λάκης Λαζόπουλος. Σε μία εποχή οι εφημερίδες, τα κανάλια, οι δημοσιοκάφροι στη μεγάλη πλειονότητά τους χρωματίζονται κομματικά και λειτουργούν ως όργανα επιβολής της τάξης των διεθνών αφεντικών εκείνος ας του το αναγνωρίσουμε ασκεί κριτική επί δικαίων αλλά και… αδίκων.
Ώρα όμως να τον κρίνουμε λίγο και εμείς γιατί κάποια πραγματάκια δεν μας κάθονται καλά εδώ και καιρό… Να ξεκινήσουμε λίγο στραβά με χτύπημα κάτω από τη ζώνη και να ρωτήσουμε: Τι έκανες στο κότερο Λάκη? Αστειευόμαστε βρε κουτό… Είναι επίσης αλήθεια ότι συμμετείχες ως «διασκεδαστής» της Ε.Π.Ο στο Mundial του 94′ και αν ναι φαγώθηκαν εκεί λεφτά? Δε λέμε φυσικά ότι έφαγες εσύ αλλά γνωρίζεις κάτι για το θέμα? Αν και τότε ήμασταν σε νεαρή ηλικία, κάτι περίεργα είχαν ακουστεί αν θυμόμαστε καλά.
Πάμε τώρα στα σοβαρά…
Κρίνεις φίλε Λάκη τηλεοπτικά πρόσωπα τα οποία πραγματικά είναι τα σκουπίδια της παγκοσμιοποιημένης υποκουλτούρας που μας σερβίρουν, αλλά για σκέψου το καλύτερα μήπως και εσύ ο ίδιος αποτελείς μέρος αυτής, αναπαράγοντας όλους αυτούς στο χαζοκούτι. Σατιρίζει ς την Αλεξανδράτου, τον Κούγια, τη Θώδη, τη Μενεγάκη, τη Ντενίση, τη Βροχοπούλου, το Μάκη, την Σαρρή, κλπ. Σαρκάζεις την κατάντια τους και την κατάντια μας. Έχει όμως σημασία; Αλλάζει κάτι; Μήπως με τη σάτιρα σου αποτελείς τον κυματοθραύστη της λαϊκής οργής; Μήπως η «Αριστοφανική» προσέγγιση της πραγματικότητας μετατρέπεται σε όπιο που ναρκώνει και εξαντλεί κάθε διάθεση για αντεπίθεση στο κατεστημένο? Σκέψου το λιγάκι φίλε Λάκη αν η σάτυρα σου λειτουργεί ως αποσυμπίεση του κοινωνικού φορτίου…

Κυριακή, Δεκεμβρίου 01, 2013

Πρόβα θανάτου


Αποτέλεσμα εικόνας για ΘΑΝΑΤΟς
Πρόβα θανάτου στο ολοκαύτωμα του πόνου 
της θλίψης το υφάδι πλέκεται στην κιβωτό του χρόνου.

Γοργοδιαβαίνει αγόγγυστα η μονομάτα μοίρα, 
βαλσαμωμένος άγγελος στης νιότης την πλημμύρα.

Στα βουρκωμένα σύννεφα, μακάβρια συγχορδία, 
ουρανοβάμονα θνητέ, του τέλους η θυσία.

Μυστήρια του απόβραδου, της εποχής σημάδια, 
τρυγούν της μάνας γης το βιός , βυζαίνουν τα σκοτάδια.

Θροΐζει η ρυπαρότητα στου αγέρα τη μανία, 
αναθυμιάσεις σήψης κέρασμα, τέλμα και δυσωδία.

Στυφές χαρές σπιθίζουνε στου κάματου το αμόνι, 
σμιλεύονται χρυσά φτερά, του πλούτου χελιδόνι.

Σπασμοί φωτιάς στο μούχρωμα, γέννας μαργαριτάρι, 
τα χέρια τους αγιόκλημα, τα μάτια κεχριμπάρι.

Ισκιόφωτες οι στράτες μας ρεμβαστικά αλαργεύουν, 
σκαιός, αέναος πηγεμός, στέρφη ζωή, μισεύουν.

Μαύρο μαγκανοπήγαδο, μαύρη και η λαιμητόμος, 
η σάρκα αιωρούμενη, του ταξιδιού ο δρόμος.

Άδειο το ανοιχτοπάλαμο, ο δρόλαπας σαρώνει, 
ξωμάχος, πένης, άνεργος, ο θάνατος ζυγώνει.

Τεκμήρια ανομολόγητα ανέραστης εποχής, 
σαπρόφυτα καχεκτικά, γαμέτες της ψυχής…

Σιγάλας Μακάριος
από την ποιητική συλλογή
Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου