Κατοπτρικές ανακλάσεις
χλωμόθωρου
φέγγους,
απείθαρχου,
καντήλι που σώνεται
και αναδύει τις
μνήμες του άδυτου,
τις νεκρικές.
Σα σε γιορτή ψευδαισθήσεων
χορεύουν
εικόνες ηλιόθαμπες,
ματιές που κείτονται αιώνες
στα
βότσαλα του πεισματάρη χρόνου,
αραγμένες ξερολιθιές μαυροτράγανες
που
εντυπώνουν το αέναο.
Μια κόρη κουτσή χορεύει
μπάλο
αντικριστό, απέριττο,
λικνίζεται ανάμεσα
σε πυραμιδικά ανάγλυφα
απ΄ τα πρώιμα
και σιγοψιθυρίζει άσματα
