Ι
Δριμύ κατηγορώ
στην πλάνη της ακριβής
ζωής μας,
η κάθε σου λέξη,
φίλε…
Σκηνές αρχαίου δράματος
στου νου μας την πιστή
διαδρομή
η νόθη φωνή σου για
αφύπνιση.
Αξιολόγηση στης σκέψης ,
της ηθικής αξίας,
του ανελεύθερου είναι
μας,
η πάγια τακτική
του ύψιστου θεωρητικού
σου πεδίου.
Ο κόσμος
της μίζερης
πραγματικότητας,
του αχαλίνωτου
ηδονικού ευδαιμονισμού,
της απολεσμένης μας
ύπαρξης,
μαστίζει τη σκέψη σου,
άσπιλε φίλε...
Σαν παρωδία κυλά η ζωή μας,
κι εμείς,
θεατές του ονείρου
της ώριμης νιότης,
διαβαίνουμε δίπλα μας.
Χωρίς θεό, η ψυχή μας
βουβή,
