Τετάρτη, Οκτωβρίου 23, 2013

Ζωντανοί νεκροί









Χρυσοκόκκινο θαμπό, άχνες θανάτου 
το ηλιοβασίλεμα απόψε,
μέσα στη δίνη του ολέθρου 
της μανιασμένης ψυχής μου
τη νιρβάνα αναζητώ να μεθύσω 
από το νέκταρ του άπειρου.
Κοινωνός στο φως και στο σκοτάδι, 
στο άσπρο και το μαύρο,
στο γκριζοπράσινο των ματιών σου. 
Ασάλευτη, σχεδόν νεκρική,
η φιγούρα σου επαναλαμβάνεται, 
σπασμένος καθρέπτης
στα μάτια μου μέσα, πονάω…
Αφουγκράσου τη σιωπή, 
μπαρουτοκαπνισμένος νοτιάς
ζεματά με μένος την πληγή,
 δάκρυ και ιδρώτας καυτός,
το αίμα παλεύει το αλάτι.
Άνθρωποι γύρω πολλοί,