Σαράκι αρρωστημένο αυτό το κάτι που μέσα σου σαπίζει,
πληγές αλατισμένες, φιλέματα δίχως έλεος οι εμπειρίες
που σου χάρισαν τα μάτια της θλίψης.
Αναστολές τυραννικά ρημάζουν,
την πονεμένη σου, από την κοσμική ηθική, φαντασία,
θανατερές καταδύσεις σε σπασμένες εικόνες
και στα γυμνά σου κόκαλα.
Άδειο το φιλί, μια ύποπτη προσέγγιση πικρόχαρη
και μια προσπάθεια μουγκή.
Πως να υποτάξεις της έξαψης την αλλοφροσύνη
σε φτιασιδωμένα όνειρα;
Επαληθεύεται ο όλεθρος και μένεις μόνος,
μες τα ημίμετρα,
να κυλιέσαι από μοναξιά σε μοναξιά,
να τρέμεις με μιαν αθέατη απόγνωση,
για την ανταπόκριση που κρεμάστηκε
στο χάρτινο ταβάνι του κουκλόσπιτου.
Μένεις να καταριέσαι όσους χάθηκαν νωρίς,
πριν την ώρα του κατακλυσμού,
συντετριμμένος και εξουθενωμένος αγύρτης.
Έκτισες καημένε, του παραδείσου σου τις θύρες,
σφραγισμένες
και όσοι δεν γνώρισαν του πυρετού,
την ασφυχτική τρυφερότητα,
δεν μπόρεσαν να μπουν
και έμειναν να περιδιαβαίνουν
στης κόλασης σου τα καλντερίμια τα αχειροποίητα.
Ξερίζωσε ο καιρός το πνεύμα σου
και πάλι το ρίζωσε στα ανάκλιντρα τα βραχωμένα,
εκεί που σωπαίνουν οι απελπισμένοι
και που ο φόβος ψάχνει να φορέσει
μες σε χιλιάδες προσωπεία το ιδανικό.
Ξένες φωτιές που τρεμουλιάζουν από τις θύμησες
και από της επιθυμίας την καρτεριά για τρυφερότητα.
Δεν θα καρπίσουν οι σπόροι στα ρημάγματα
μήτε τα γελασμένα λόγια θα φανερωθούν
μήτε οι αγκαλιές οι ανθοστολισμένες.
Γέρασες να περιμένεις το ιοφόρο βλέμμα της λήθης
και σκιάχτηκες πια από του παραπόνου τα φιλέματα.
Σιγάλας Μακάριος
από την ποιητική συλλογή
Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου