Στο αλφαβητάριο της ζωής
οι πινελιές πολύχρωμες,
της ίριδας οι κόρες
σε οργασμό παράφορο
φεγγοβολούν.
Αγάπη φτερωτή χαρά,
το αγέρι μυρωμένο
απ΄την πνοή της άνοιξης
της χιλιολατρεμένης…
Το αντικλείδι της καρδιάς
σε θύρες σφραγισμένες
μάχεται πεισματικά
να τις απασφαλίσει.
Εσύ, χρυσόφτερε θεέ,
φιλάς το αγριάγκαθο
και γίνεται το δειλινό
αγιόκλημα η ρόδο.
Κοσμοσωτήρια ομορφιά προαιώνια,
ανέσπερο το φως
αναδύεται απ΄ της ψυχής τα βάθη…
Ανθίζουν νυχτολούλουδα
στα βότσαλα του χρόνου
και ο γιος του ήλιου χάνεται…
Μες την παλίρροια του νου
του έρωτα το χάδι,
υπέρβαση απ’ τα κοινά,
ταξίδι προς τα σύννεφα.
Μια οπτασία αέρινη,
κι ο λύχνος καθοδηγητής
σε βραχωμένες στράτες,
συνεύρεση με το άδυτο.
Ω Παμμεγίστη ομορφιά,
μελιχρό φως εκπέμπει η ματιά σου…
λατρευτικά, μύχια ένστικτα
σε συντροφεύουν.
Σιγάλας Μακάριος
από την ποιητική συλλογή " εις πεδίον Άλφα Κεντάυρου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου