Μια αταξίδευτη φυγή
στα ανάκλιντρα του Ήλιου,
πλανεύτρα Άτη κούρνιασες
στις εκβολές του Απρίλη
και καρτεράς ανέμελη
ορίζοντες να ανοίξεις.
Με το άλλο χέρι το ζερβό,
που στάζει ματωμένο,
μιας πικροδάφνης τον ανθό
και μιας σκιάς τον ύπνο
απατηλά ζωγράφισες.
Μια στάση η άδεια σου ζωή
στις γειτονιές του ονείρου,
σώμα γυμνό και κίνησε
μιαν άγκυρα να αγγίξει,
που διαφεντεύει θάλασσες
και του βυθού τους ναύτες,
κι ακούραστα τους συγκρατεί
να μην παραστρατήσουν
κι ανέβουν ως τα σύννεφα.
Εχάθει ο προορισμός
στου ταξιδιού το δρόμο,
άλλαξε ρότα ο άνεμος
στου χρόνου το λιοπύρι,
κι η αγκαλιά που πρόσμενες
θα έχει πια γεράσει,
χίλια και δυο άλογα
να σέρνουν ένα κάρο.
Στάσου σιμά στης μουσικής
τον γαλανό φεγγίτη
για να γευτείς ανέξοδα
μέθη κι αθανασία
στο ύψος της καρδιάς σου.
Κι όπως διαβαίνεις άμυαλη
στις άκρες των βλεφάρων
τα χνάρια σου θα ιχνογραφούν
έναν ουράνιο χάρτη.
Εκεί πάνω στα βότσαλα
πρώτη φορά ανασαίνεις
κι ας έρχεται ο κάβουρας
με άγριες διαθέσεις,
με την δαγκάνα ανοιχτή
να δρέψει ανεμώνες.
Μην κλαις και μην οδύρεσαι
και δεν θα σε πειράξει
δε το βαστά η ανδρεία του
το κύμα να παλέψει,
μα περπατά αλλοπρόσαλλα
για να το φοβερίσει.
Κάτω απ’ το σεληνόφωτο
αγκάλιασε του ήχου
το εκ γενετής αμάρτημα.
Τα δυο της χέρια ανοικτά,
στα ουράνια υψωμένα
μονολογεί ψιθυριστά
μια αρχαία ψαλμωδία
ως αοιδός που άξαφνα
μουγγάθηκε η φωνή του.
Αιώνες που παράτησε
τη δύσμοιρη αδελφή της
να πολεμάει μοναχή
μαύρη φθορά να φέρει.
Εκείνη ερωτεύτηκε
και κόπασε ο θυμός της,
σαν στάχυ που εφύτρωσε
σε μια μικρή παλάμη,
σαν πεταλούδα που πετά
στην αγκαλιά του χρόνου,
ταξίδι τρυφερότητας
μιας εύφλεκτης αχτίδας.α
από τη συλλογή
~ Αποπροσανατολισμένος χρόνος ~ https://saiti.gr/product/apoprosanatolismenos-chronos/
εικόνα πηγή internet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου