Σάββατο, Απριλίου 17, 2021

Μη με λησμόνει

 


«Μη με λησμόνει» Ένα τραγούδι αφιέρωμα στον δοκιμαζόμενο μα πάντα περήφανο λαό της Αρμενίας. Ένα τραγούδι της καρδιάς, του έρωτα και του μισεμού… Ένα τραγούδι του πόνου, της μνήμης και της δύναμης της ψυχής… Ένα τραγούδι για το κουράγιο, την ελπίδα και το όνειρο… «Μη με λησμόνει» Όπως το λουλούδι σύμβολο της επετείου της γενοκτονίας των Αρμενίων. Μια κραυγή αιωνιότητας, ένα σ’ αγαπώ σε όλους όσους πόνεσε η βία και η κτηνωδία κάθε επεκτατικού πολέμου… Ο Δημήτρης Μπινάζης με την μεστή και γεμάτη θέρμη φωνή του, μας ταξιδεύει μελωδικά με την μουσική του σε μαγευτικά ηχοτοπία μέσα από τους στίχους του ποιητή και στιχουργού Μακάριου Σιγάλα.
Καλή σας ακρόαση….




Μουσική: Δημήτρης Μπινάζης Στίχοι: Μακάριος Σιγάλας Λαούτο, κιθάρα, μπαγλαμάς, τζουράς, Μπάσο, ενορχήστρωση, προγραμματισμός: Κωνσταντίνος Βελλιάδης Duduk, νέϋ: Αποστόλης Μαλλιάς Studio Ηχογράφησης: Θέμης Παναγιωτίδης Μίξη-mastering: Σάββας Λαγκίζος Αγγλική μετάφραση: Χριστίνα-Μαρία Κισκίνη Αρμενική μετάφραση: Anahit Talanchyan Φωτογραφία: Κωστής Καρανικόλας https://www.photogramma.gr/
Μοντέλο: Sona Nalbandyan Γραφιστικά: Νίκη Αλεξίου Επιμέλεια video: Μάριος Μαρώλιας Ευχαριστούμε θερμά το Αρμενικό Πολιτιστικό και εκπαιδευτικό Σωματείο «Χαμασκαΐν» για τη χορηγία της παραδοσιακής αρμένικης φορεσιάς https://www.facebook.com/HamazkayinThess
και την χορευτική ομάδα Masis Armenian Dance group Ευχαριστούμε επίσης την Ardemis Nahabetian για την πολύτιμη βοήθεια της στην γενική οργάνωση της όλης προσπάθειας.




Μη με λησμόνει

Στερνό φιλί κι αν ήπιες σε κολυμπήθρες τρύπιες βαπτίστηκες, έρωτας μου, ανάσα μου κι ας δάκρυσε η μάνα μου. Παλιά πληγή στα στήθη μέσα μου καις στη φυλακή της λήθης εικόνες θαμπές. Σ΄ αγαπώ , ανάσα μου, έρωτα, γιασεμί τραγουδώ, με λυγμό, οδυρμό, κραυγή έφυγες, μάτια μου, χάδι μου, φυλακή κι έσβησε τ’ όνειρο, η δίψα για ζωή. Στα στήθη δυο τουλίπες μαράθηκαν κι οι λύπες στέριωσαν, στην ψυχή, μιαν αυγή ξεριζωμού αγιάτρευτη πληγή. Του πόνου αποτυπώνει η μνήμη μορφές σημάδια αιώνων να θυμίζουν το χθες Σ΄αγαπώ , ανάσα μου, έρωτα, γιασεμί τραγουδώ, με λυγμό, οδυρμό, κραυγή έφυγες, μάτια μου, χάδι μου, φυλακή κι έσβησε τ’ όνειρο, η δίψα για ζωή. Στου Αραράτ την όχθη πλημμύρα κι Άγιοι μόχθοι γέννησαν, τη ζωή, απ΄ την αρχή του Αρεβαχάτς η αέναη μορφή. Στου Γιερεβάν τα τείχη κατάρες κι ευχές αναπολούν τα πλήθη της δόξας στιγμές. Στίχοι: Μακάριος Σιγάλας



''Forget me not'' The ultimate kiss while you’ve sipped In hollow fonds you’ve christened as my love my breath, though my mother wept. Old wounds lie on my chest, it’s burning me up inside In oblivion’s jail, blurred images reside. I love you, my breath, my love, jasmine, I sing, Sobbing, wailing, I cry. You left, my eyes, my caress and I’m sealed the dream has faded and so the lust for life. In my chest two tulips, the sorrows withered, braced in my soul from the dawn of the uprooting, an uncured wound. The sufferings stamped in the memory Reminiscent of the eternal imprints of the past. I love you, my breath, my love, jasmine, I sing, Sobbing, wailing, I cry. You left, my eyes, my caress and I’m sealed the dream has faded and so the lust for life. At Ararat’s the edges, Floods and Holly pains, Brought forth life. From the Arevakhach’s outset The eternal shape. At the Yerevan’s fortress Imprecations and blessings Reminiscence the masses the glorious instances. Translation: Christina-Maria Kiskini

Ինձ Մի՜ Մոռացիր (Անմոռուկ) Եթե անգամ վերջին համբույրը կլանես, Ծակ ավազաններում մկրտվեցիր որպես սեր իմ, շունչ իմ, Եթե անգամ մայրս էլ արտասվեր։ Մի հին վերք կրծքում իմ , այրում ես Մոռացության զնդանում մշուշոտ պատկերներ։ Սիրում եմ քեզ, շու՜նչ իմ, սե՜ր, հասմի՜կ, Երգում եմ հեկեկաձայն, ողբաձայն, ճչաձայն։ Հեռացար, աչքե՜ր իմ, շոյա՜նք իմ՝ պարփակված, Ու մարեց երազը, ծարավը կյանքի։ Կրծքիս երկու կակաչներ թառամեցին, ՈՒ հոգուս մեջ վշտերը ցամաքեցին, Անբուժելի վերքն՝ արմատախիլ լուսաբացի։ Հիշողությունը դրոշմում է տեսակները ցավի, Ու անցյալը հիշեցնող նշանները դարերի։ Սիրում եմ քեզ, շու՜նչ իմ, սե՜ր, հասմի՜կ, Երգում եմ հեկեկաձայն, ողբաձայն, ճչաձայն։ Հեռացար, աչքե՜ր իմ, շոյա՜նք իմ՝ պարփակված, Ու մարեց երազը, ծարավը կյանքի։ Արարատի եզրին ջրհեղեղ, ՈՒ սրբերը տքնաջան ծնեցին կյանքը, Սկիզբն` Արևախաչի , ձևը՝ հավերժության։ Երևանի պարիսպներին անեծքներն ու աղոթքները Հիշեցնում են ամբոխներին պահերը փառքի։ Սիրում եմ քեզ, շու՜նչ իմ, սե՜ր, հասմի՜կ, Երգում եմ հեկեկաձայն, ողբաձայն, ճչաձայն։ Հեռացար, աչքե՜ր իմ, շոյա՜նք իմ՝ պարփակված Ու մարեց երազը, ծարավը կյանքի։ Թարգմանություն: Anahit Talanchyan

Related Posts :



Δεν υπάρχουν σχόλια: