Νύχτα αιώνων,
μαύρος ο θάνατος που καρτερώ…
Νύχτα αστρόφεγγη,
οι ρημαγμένοι κήποι της καρδιάς,
άνθη ψυχρά στον ουράνιο καθρέπτη.
Μάνα χλωμόθωρη σα με κοιτάς,
της στολισμένης δύσης
τα χρώματα με πλημμυρίζουν,
μητέρα μοίρα,
χίμαιρες μες το ονειρόφως της ψυχής,
πλάνο το γέλιο σου.
Άγγελοι φθοράς ιοφόροι,
σύντροφοι από τα παιδικά χρόνια
οι συνοδοί στην ουράνια πομπή,
λυράρηδες του ονείρου.
Ήλιοι φαιδροί,
στης απεραντοσύνης τη μαύρη σιωπή,
τα μάτια της θλίψης, τα μάτια σου.
Κωμωδία φρικαλέα η ζωή,
ρόδα νεκρικά σε χρώμα μαβί
τα όνειρα σου…
Τραγωδία λυτρωτική ο θάνατος,
άγρια κρίνα της άμμου,
άνθη των τάφων, στα βήματα σου.
Σιγάλας Μακάριος
από την ποιητική συλλογή
"εις πεδίον Άλφα Κεντάυρου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου