Ο «μίστερ Κ» της Ελληνικής πολιτικής σκηνής...

-->

Ένα ανησυχητικό φαινόμενο που παρατηρώ ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι η αγωνιώδης προσπάθεια κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων να οριοθετηθούν ιδεολογικά και να αποκτήσουν την πολιτική ταυτότητα που τόσο τους λείπει, τραβώντας άγονες ιδεατές γραμμές.  Παρατηρούμε λοιπόν σε αυτό τον ιδεολογικοπολιτικό αχταρμά που βιώνουμε να υφίσταται καπήλευση θεμελιωδών αξιών και εννοιών από τους πολιτικούς χώρους της αριστεράς, του κέντρου και της Δεξιάς και μια σύγκλιση και συγχυσμένη ταύτιση πολιτικών θέσεων.
Επίσης διαφαίνεται μια έντονη  προσπάθεια των Γαλάζιων και των πράσινων να διευρύνουν το πολιτικό τους λόγο σε μεγαλύτερο κοινωνικό πεδίο αναφοράς μετατοπιζόμενοι άλλοτε προς τα δεξιά και άλλοτε προς τα αριστερά με σταθερό σημείο αναφοράς το κέντρο που και οι δύο θεωρούν ότι εκπροσωπούν.

Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την ασάφεια έχει παίξει η ανάδειξη του ΛΑΟΣ σε πολιτική δύναμη και είναι πασιφανές το γιατί. Αν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μετά τη μεταπολίτευση, στα αριστερά υπήρχε πάντοτε το Κ.Κ.Ε ως μια σταθερά, στα δεξιά αυτή η δύναμη ήταν πάντα μη υπολογίσιμη και μη οριοθετημένη με αποτέλεσμα να υπάρχει η δυνατότητα μετατόπισης-υιοθέτησης της πολιτικής θέσης της Ν.Δ προς το πιο συντηρητικό της, ιδίως σε περιόδους που το ίδιο το κόμμα το επιθυμούσε ή αναγκαζόταν λόγω της δεξιόστροφης μετατόπισης του ΠΑΣΟΚ. Όταν για παράδειγμα το «πατριωτικό» κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, που δεν διαφέρει σε τίποτα από την Ν.Δ, αποτελούσε την κυρίαρχη θέση μέσα στο ίδιο το κόμμα, υπήρχε η δυνατότητα μεταφοράς της Ν.Δ προς τα δεξιά ως εκφραστής ακόμα πιο συντηρητικής πολιτικής κάτι που σήμερα με την ύπαρξη του ΛΑΟΣ δεν μπορεί εύκολα να γίνει υπό το φόβο της σύγχυσης ιδεολογιών και του ιδεολογήματος «ακροδεξιά». Επίσης, οι αναφορές στα εθνικά θέματα του Σαμαρά για παράδειγμα ,δεν μπορούν να είναι ίδιες με αυτές του Καρατζαφέρη για αυτό πρέπει το σύστημα να  εξωθήσει το ΛΑΟΣ στον χώρο της ακροδεξιάς άσχετα αν είναι ή δεν είναι…

Κάπως έτσι λοιπόν με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να βρίσκονται χαμένοι στη μετάφραση, ο πανέξυπνος πολιτικός άντρας που λέγεται Καρατζαφέρης έχει πραγματικά κατορθώσει με το λαϊκισμό του, να συγκροτήσει ένα κόμμα που έχει κοινωνικές αναφορές όχι πλέον στα φασιστοειδή τύπου Χ.Α αλλά σε ένα πολύ μεγάλο μέρος τους πληθυσμού.  Κινείται κυρίως στον χώρο της δεξιάς με το πλασάρισμα του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» ,αλλά και  του ευρύτερου κέντρου, απευθυνόμενος στα κοινωνικά στρώματα που επιβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας, μη αποκλείοντας όμως και φλερτάροντας με παραδοσιακές αντιλήψεις της αριστεράς όπως πχ ο αντιαμερικανισμός, αφομοιώνοντας πανέξυπνα αναφορές της αριστεράς που έχουν επικριτική διάθεση απέναντι στο ισχύον πολιτικό σύστημα.

Είναι λοιπόν ο Καρατζαφέρης πέρα από ηγέτης, ακροδεξιός ή απλώς έχει πιάσει τον παλμό της κοινωνίας και μετατοπίζεται ανάλογα με τις συνθήκες που η κοινωνία απαιτεί?  Είναι μήπως «αριστερός» αφού τάσσεται ενάντια στην πλουτοκρατία ή είναι «δεξιός» με την αυστηρότητα του στα εθνικά θέματα? Ο Καρατζαφέρης φίλοι μου είναι:  «φτιαξε μια πίτα από όλα» αν τον παραγείλεις σε σουβλατζίδικο.  

Φυσικά και είναι ακροδεξιός γιατί η βάση του είναι πέρα του δέοντος εθνικιστική και ξενοφοβική. Φυσικά και είναι κεντρώος καθώς πολλές απόψεις του εκφράζουν τα μεσοαστικά στρώματα. Φυσικά και είναι αριστερός καθώς ταυτίζεται με το ΚΚΕ όσον αφορά τη φιλοσοφία της  εκτός των συνόρων πολιτικής και στη μάχη ενάντια στην πλουτοκρατία. Ίσως όμως φίλοι μου να είναι απλά και κυρίως κάτι άλλο. Να είναι και αυτός μια μαριονέτα της πολιτικής σκηνής όπως και όλοι οι υπόλοιποι ηγέτες της πολιτικής σκηνής κυρίως του κεντρώου και δεξιού χώρου δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μια μαριονέτα όμως που αναμφισβήτητα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και δημιουργεί ένα κέντρο βάρους προς τα δεξιά, με αποτέλεσμα τη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.

 Δίνοντας πολιτική κατεύθυνση σε συντηρητικές αντιλήψεις από όπου και αν προέρχονται, με απολιτικό πολλές φορές λόγο που του δίνει τη δυνατότητα  να εκμεταλλευθεί την κοινωνική δυσαρέσκεια, χαράζει πανέξυπνα ένα νέο πολιτικό δρόμο που σταδιακά θα γιγαντωθεί αν κατορθώσει και δεν τον απορροφήσει το σύστημα που ο ίδιος εξυπηρετεί. Ένα σύστημα που δεν το απασχολεί ο άνθρωπος, η ανεργία και η μείωση των λαϊκών εισοδημάτων αλλά οι αριθμοί και τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Όσο η εμπιστοσύνη απέναντι στα μεγάλα κόμματα μειώνεται τόσο η δύναμη του «μιστερ Κ» θα αυξάνεται. Και αυτό δεν είναι ιδιαίτερα καλό για την κοινωνία φίλοι μου. Γιατί δυστυχώς το ΛΑΟΣ είναι ο άλλος πόλος, ο συμβατικός, ο αρνητικός και όχι ο προοδευτικός, της ευρύτερης και ευνουχισμένης από το ΠΑΣΟΚ «αριστεράς». Μιας αριστεράς  που κανονικά είναι αυτή που θα έπρεπε να εκφράζει και να καρπώνεται πολιτικά αυτή τη δυσαρέσκεια.  Όσο λοιπόν εσείς οι αγωνισταράδες  εκεί στο ΚΚΕ και το ΣΥΝ παραμένετε στον ξύλινο λόγο της λίθινης εποχής,δεν προτεινετε λύση για το μεταναστευτικό με το να φυγουν οι παρανομοι απο τη χώρα,δεν έχετε οράματα και είστε κολλημένοι σε ιδεολογήματα και πολιτικά στεγανά, όσο συμβαδίζετε με τη λογική του «αυτό είναι πολιτικά ορθό και αριστερίζον ας το εφαρμόσω», όσο σιγοντάρετε την έλλειψη κοινωνικών κινημάτων κάνοντας διαφορετικές πορείες και όσο επιτρέπεται στα κόμματα σας να περιθωριοποιούνται και να χαρακτηρίζονται εξωσυστημικά, τόσο θα επιτυγχάνεται η προβατοποίηση μας από τα ΜΜΕ. Επομένως μην απορείτε γιατί η δυσαρέσκεια του κόσμου θα εξαντλείται σε μια ψήφο προς έναν πανέξυπνο ρήτορα λαϊκιστή και δημαγωγό,  κενού πολλές φορές πολιτικού λόγου που είναι εν μέρη και δημιούργημα των ΜΜΕ και της άρρωστης πολιτικής σκηνής. Μην ξενίζετε που η επαναστατική ψήφος διαμαρτυρίας θα στοχεύει τον «μίστερ Κ» του σήμερα… του αύριο… του πάντα…

Περαστικά μας…

Related Posts :