Ακούω καιρό τώρα πάμπολλες συζητήσεις και βλέπω αναρτήσεις περί Πανεπιστημιακού Ασύλου. Πάμε να δούμε τι προβλέπει ο νόμος και μετά να σχολιάσουμε…
ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ
άρθρο 2 του Ν.1268/82
άρθρο 2 του Ν.1268/82
1. Η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα Α.Ε.Ι.
2. Δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης έρευνας.
3. (α) Όλοι οι εργαζόμενοι στα Α.Ε.Ι. όπως και οι φοιτητές είναι ελεύθεροι να εκφράζονται συλλογικά μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα που διευκολύνονται στη λειτουργία τους από τις Πανεπιστημιακές αρχές.
(β) Οι εκπρόσωποι των φοιτητών στα όργανα που προβλέπει ο νόμος εκλέγονται αναλογικά από ένα φοιτητικό σύλλογο που λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου σε κάθε Τμήμα. Στα Τμήματα ή στις Σχολές που θα μετατραπούν σε Τμήματα με βάση την παρ. 1 του άρθρου 30 του νόμου αυτού, όπου κατά την έναρξη της ισχύος του νόμου αυτού λειτουργεί ήδη ένας φοιτητικός σύλλογος, ο σύλλογος αυτός και μόνο έχει την ευθύνη της εκλογής των παραπάνω εκπροσώπων.
(β) Οι εκπρόσωποι των φοιτητών στα όργανα που προβλέπει ο νόμος εκλέγονται αναλογικά από ένα φοιτητικό σύλλογο που λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου σε κάθε Τμήμα. Στα Τμήματα ή στις Σχολές που θα μετατραπούν σε Τμήματα με βάση την παρ. 1 του άρθρου 30 του νόμου αυτού, όπου κατά την έναρξη της ισχύος του νόμου αυτού λειτουργεί ήδη ένας φοιτητικός σύλλογος, ο σύλλογος αυτός και μόνο έχει την ευθύνη της εκλογής των παραπάνω εκπροσώπων.
4. Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθέριας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αναγνωρίζεται το Πανεπιστημιακό Άσυλο.
5. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι. και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή την άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι., όπως αναφέρεται στη συνέχεια.
6. (α) Το όργανο αυτό είναι τριμελές και αποτελείται από τον Πρύτανη ή το νόμιμο αναπληρωτή του και ανά ένα εκπρόσωπο του Διδακτικού-Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) και των φοιτητών.
(β) Ο εκπρόσωπος του Δ.Ε.Π. μαζί με έναν αναπληρωτή είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των συγκλητικών μελών του Δ.Ε.Π. Ο εκπρόσωπος των φοιτητών μαζί με τον αναπληρωτή του είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των φοιτητών συγκλητικών.
(γ) Το όργανο αυτό αποφασίζει μόνο με ομοφωνία όλων των μελών του. Σε περίπτωση διαφωνίας συγκαλείται έκτακτα η Σύγκλητος του Α.Ε.Ι. την ίδια μέρα προκειμένου να αποφασίσει σχετικά. Η τελική απόφαση παίρνεται με πλειοψηφία των 2/3 του συνόλου των παρόντων.
(β) Ο εκπρόσωπος του Δ.Ε.Π. μαζί με έναν αναπληρωτή είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των συγκλητικών μελών του Δ.Ε.Π. Ο εκπρόσωπος των φοιτητών μαζί με τον αναπληρωτή του είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των φοιτητών συγκλητικών.
(γ) Το όργανο αυτό αποφασίζει μόνο με ομοφωνία όλων των μελών του. Σε περίπτωση διαφωνίας συγκαλείται έκτακτα η Σύγκλητος του Α.Ε.Ι. την ίδια μέρα προκειμένου να αποφασίσει σχετικά. Η τελική απόφαση παίρνεται με πλειοψηφία των 2/3 του συνόλου των παρόντων.
7. Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμοδίου οργάνου του Α.Ε.Ι. επιτρέπεται μόνον εφ’ όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.
8. Οι παραβάτες των διατάξεων της παρ.5 για το Πανεπιστημιακό Άσυλο τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών μετά από έγκληση του οργάνου της παρ.6 ή της Συγκλήτου.
Αν υποθέσουμε ότι ο χαρακτήρας του θεσμού είναι αποκλειστικά συμβολικός, τότε το να κάνουμε συζήτηση περί ασύλου είναι μάλλον περιττό. Οι πολιτικοί αλλά ίσως και η μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών της Ελλάδας αντιλαμβάνονται το θεσμό του Ασύλου όχι ως θεσμό που εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά τον θεωρούν συνυφασμένο με μια κατάκτηση που έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του Έλληνα από τον καιρό του Πολυτεχνείου.
Όμως αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η ελευθερία της έκφρασης στη χώρα μας είναι κίβδηλη και η διακίνηση των ιδεών κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά σε διώξεις πολιτών για τις πολιτικές και θρησκευτικές τους απόψεις, να αντιληφθούμε το ηλεκτρονικό φακέλωμα αναλόγως πεποιθήσεων, να δούμε τις έξω από κάθε νομιμότητα προληπτικές προσαγωγές και ιστορικά να ανατρέξουμε σε αμφιλεγόμενες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.
Όμως αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η ελευθερία της έκφρασης στη χώρα μας είναι κίβδηλη και η διακίνηση των ιδεών κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά σε διώξεις πολιτών για τις πολιτικές και θρησκευτικές τους απόψεις, να αντιληφθούμε το ηλεκτρονικό φακέλωμα αναλόγως πεποιθήσεων, να δούμε τις έξω από κάθε νομιμότητα προληπτικές προσαγωγές και ιστορικά να ανατρέξουμε σε αμφιλεγόμενες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.
Το άσυλο κακώς συνδέεται με τη βία κυρίως στα πανεπιστήμια. Αυτή δηλαδή προκαλείται από την ύπαρξη του θεσμού του Ασύλου; Είναι αστείο. Το άσυλο υποθάλπει τη βία ή η κοινωνία τη γεννά με τον τρόπο λειτουργίας της? Το σύστημα που αναπαράγεται από τα εν εξουσία κόμματα , ο άκρατος φιλελευθερισμός και η αγορά δεν γεννούν τη βία? Τη βία της επιβίωσης σε ένα κόσμο που έχει μοναδικό σκοπό το κέρδος και έχει αναγάγει τον πλούτο σε θεό?
«Θερμοκήπιο εγκληματικών πράξεων, νησίδες εγκληματικών πράξεων» το χαρακτήρισε ο φίλτατος άρχων Σαμαράς. Τι μου λέτε κύριε απόγονε της Πηνελόπης? Εγκληματικές είναι οι πράξεις των βουλευτών όλων των αποχρώσεων που λόγω ενός άλλου ασύλου δεν εκδιώχτηκαν ποινικά ποτέ. «Εργαλείο αποδόμησης» των αξιών το χαρακτήρισε ο κ. Καρατζαφέρης. Αλήθεια απόγονε του Δον Καρβαλιο ντε λα Φουέντες Χούντας, κόμη του Σαντατόρ Πατάκος, οι αξίες αποδομούνται από το άσυλο ή καπηλεύονται από κόμματα σαν και το δικό σας για να προσπορίσουν ψηφοθηρικά οφέλη? Ο Ευάγγελος Βενιζέλος – μέγας Συνταγματολόγος, Υπουργός νέο-ΠΑΣΟΚ λέει: «Φαινόμενα παρακμής (σ.σ.: εννοεί τα επεισόδια), σήψης, απαράδεκτα φαινόμενα, που βλάπτουν βαθιά το δημόσιο πανεπιστήμιο. Ψεύδονται όσοι ισχυρίζονται, ότι αγωνίζονται για το δημόσιο πανεπιστήμιο και οργανώνουν τέτοια γεγονότα βίας. Η άσκηση βίας είναι το πρώτο πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου.» Όντως κύριε Υπουργέ το πρωταρχικό πρόβλημα του Πανεπιστημίου είναι αυτό (συγκινήθηκα μέχρι δακρύων) και όχι οι ελλείψεις σε υποδομή, η αναξιοκρατία, η στείρα γνώση και η ξεκάθαρα εξειδικευμένη προσέγγιση της εκπαιδευτικής ύλης που προετοιμάζει ανθρώπους γρανάζια για τις μηχανές του άθλιου συστήματος που καλώς ή κακώς υπηρετείται.
Ναι, υπάρχουν εκείνοι που βρίσκουν καταφύγιο στα πανεπιστήμια κατά τη διάρκεια των συμπλοκών τους με την αστυνομία, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψουμε ότι το άσυλο προκαλεί τη βία ή ότι η κατάργησή του θα οδηγήσει στη μείωσή της. Εκδηλώσεις βίας υπάρχουν κατά κόρον σε χώρους που δεν προστατεύονται από το Πανεπιστημιακό Άσυλο και δεν συνδέονται με φοιτητικά κινήματα διαμαρτυρίας. Εκδηλώσεις βίας επίσης ασκούνται διαρκώς από τα όργανα ελέγχου του κράτους, πολλές φορές αναίτια και αυθαιρετώντας.
Εφόσον το άσυλο μπορεί να αναιρεθεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι δεν καταλαβαίνω γιατί να καταργηθεί και γιατί να το συζητάμε τόσο πολύ. Ασυλία υπάρχει και για τους πολιτικούς ηγέτες μας, θα πρότεινα να καταργηθεί πρώτα αυτή και έπειτα να ασχοληθούμε με την κατάργηση ή όχι του Πανεπιστημιακού ασύλου, γελοία υποκείμενα και εξυπηρετητές της ασύδοτης κερδοφορία της αγοράς…
Εφόσον το άσυλο μπορεί να αναιρεθεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι δεν καταλαβαίνω γιατί να καταργηθεί και γιατί να το συζητάμε τόσο πολύ. Ασυλία υπάρχει και για τους πολιτικούς ηγέτες μας, θα πρότεινα να καταργηθεί πρώτα αυτή και έπειτα να ασχοληθούμε με την κατάργηση ή όχι του Πανεπιστημιακού ασύλου, γελοία υποκείμενα και εξυπηρετητές της ασύδοτης κερδοφορία της αγοράς…
Τέλος, ακούγοντας τις φωνές τριγύρω για την κατάργηση του ασύλου και την επιβολή πολύ αυστηρών ποινών μου έρχονται στο μυαλό αυτά που ο Ιταλός ποινικολόγος Τσεζάρε Μπεκαρΐα στο έργο του «Περί εγκλημάτων και ποινών» ανέπτυξε:
¨Σκοπός της ποινής, δεν είναι η εκδίκηση, αλλά ο σωφρονισμός αυτού που διέπραξε το αδίκημα και ο παραδειγματισμός των άλλων. Ο σκοπός της ποινής είναι η πρόληψη υπό δυο έννοιες: γενική πρόληψη του κακού, δηλαδή να αποτρέψει πολλούς άλλους από το να θελήσουν να αδικήσουν (παραδειγματισμός) και ειδική πρόληψη, να αποτρέψει, δηλαδή, το συγκεκριμένο άτομο από το να ξαναεγκληματΐσει¨.
¨Σκοπός της ποινής, δεν είναι η εκδίκηση, αλλά ο σωφρονισμός αυτού που διέπραξε το αδίκημα και ο παραδειγματισμός των άλλων. Ο σκοπός της ποινής είναι η πρόληψη υπό δυο έννοιες: γενική πρόληψη του κακού, δηλαδή να αποτρέψει πολλούς άλλους από το να θελήσουν να αδικήσουν (παραδειγματισμός) και ειδική πρόληψη, να αποτρέψει, δηλαδή, το συγκεκριμένο άτομο από το να ξαναεγκληματΐσει¨.
Αυστηρές λοιπόν ποινές ως το αποτελεσματικότερο μέτρο αποτροπής. Η «αποτελεσματικότητα» όμως αυτή οφείλεται στο φόβο, και όταν η συμπεριφορά των πολιτών καθορίζεται από αυτόν, τότε είναι σωστότερο να μιλάμε για τρομοκρατία κι όχι για δημοκρατία. Η δημοκρατία απαιτεί ελευθερία κι η ελευθερία σημαίνει δυνατότητα επιλογών, χωρίς τρομοκρατικούς εξαναγκασμούς, σημαίνει παιδεία…. Όταν όμως ο φόβος αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή των πράξεων μας, δημιουργεί τον «τρομοκρατημένο» υπήκοο, που είναι ανίκανος να υπηρετήσει τη δημοκρατία. Εξάλλου, ο φόβος δεν εξαλείφει το έγκλημα, απλώς, το αναβάλλει, κάτι τέτοια μας διδάσκουν στο Αναρχικό Πανεπιστημιο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου