Παραμυθοχώρα

Τα ρόδα, κρύσταλλα φωτιάς, 
θεϊκό συναπάντημα με ξωτικά και νεράιδες 
αλλοτινού καιρού. 
Πλειάδα ολόλευκων φωτεινών εντόμων, 
διαγράφουν αταίριαστη πορεία, 
διαβαίνοντας προς την πηγή της ύπαρξης 
αιθεροβατώντας στο σκοτάδι. 
Ονειρέματα του νου 
σε ταξίδια αβάσταχτα μοναχικά, 
απόκρυφα και ηδονικά. 
Ήχοι μελωδικοί, με το ηχόχρωμα 
από τη μυρωδιά της άνοιξης, 
ψιθυρίζουν το κάλεσμα της Κίρκης, 
στα σφραγισμένα, από τον πόνο του καιρού, 
ώττα, του βασιλιά της παραμυθοχώρας.
Ευλογημένη η ψυχή που τρέφεται 
από το νέκταρ της γεμάτης λήθη καθημερινότητας, 
από το άδειο του καιρού και… σιωπά. 
Καταραμένε βασιλιά, 
αναζητάς στα παραμύθια τη λύτρωση 
και μαγεμένος πορεύεσαι, 
βυθισμένος στο κενό που καλύπτει τη γύμνια σου 
και απειλείται απ’ την αδιάκοπη ροη 
των συναισθημάτων σου, 
που αχαλίνωτα ορμούν … να σε πληγώσουν. 
Το χάραμα αφήνεσαι στο δρόμο της φωτιάς. 
Πληγές από μνήμες του χτες, 
από μνήμες του αύριο, σε καταβάλλουν. 
Ακάνθινα στεφάνια τρυπούν το κορμί σου 
που δακρύζει και βάφει στα πορφυρά το σούρουπο. 
Θυσία στο βωμό του Ποσειδώνα για ευνοϊκό άνεμο. 
Το ατέρμονο ταξίδι σου σε παρασύρει στα άδυτα.  
Θεϊκά σημάδια, καθοδηγητές της πορείας σου, 
ψαλμωδίες σειρήνων στα βήματα σου, 
προμηνύουν τη μέθεξη με το απόλυτο μηδέν.
Σωτηρία ψυχής;

Σιγάλας Μακάριος

από την ποιητική συλλογή Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου
και το συλλογικό έργο Όνειρα των μύθων.

Related Posts :