Εσύ… καβάλα στο
όνειρο, μια φούχτα σκόνη που ρέει,
σταθερά, γοργά, ρυθμικά, αμετανόητα...
Ασέλγεια μήτε άγνοια, λάθη που στιγματίζουν,
φυτρώσανε μαβιά φιλιά στον κόρφο της ψυχής…
Υάκινθος που δάκρυσε σε φως ημισελήνου
η κάθαρση λοξοδρομεί, ανίδεη εσπέρα…
Αυτή… κλεψύδρα
φυλακής, να κυβερνά τα θαύματα του νου,
αυτούσια , άθικτη, στιλπνή, σκοτεινιασμένη…
Στα ανάκτορα τα σήμαντρα καλούν τους κολασμένους
σε σκοτοδίνη η αψίδα της κυκλώνει προσευχές…
Πτυχές στα ακατοίκητα
μέρη της θύμησης σου
ασάλευτα αναφιλητά σε ένα μειδίαμα νοσταλγικό...
Εσύ… Αυτή… καίνε πυρσοί, καπνοί ευωδιάζουν παράφορα…
κύκνοι σε παρανάλωμα χορεύουν ρυθμικά, νυχτοήμερα ολάκερα…
Αιχμηρή λεπίδα μιας
θύμησης μαυροντυμένης το γέλιο,
η ελπίδα εικόνα μια
βλοσυρής κρυστάλλινης μέδουσας …
Η αλήθεια κείτεται
παράλυτη αντίκρυ απ΄ την αγάπη,
καλά κρυμμένες με τα απόκρυφα, στο κομοδίνο με τα μυστικά…
Σιγάλας Μακάριος
από την ποιητική συλλογή "Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου